خدا وجودی‌ست که از نیرو تشکیل شده.
نیرویی عظیم، خدا خوانده می‌شود.
این نیرو می‌تواند از نور، صوت، یا آگاهی باشد.
قوی‌ترین خدا، خدائی‌ست که از تجمیع آگاهی به‌وجود آمده.
بعد خدایان صوتی.
بعد خدایان نور.
خدا، خود نیروها را جمع میکند و خود را تشکیل می‌دهد.
آن آگاهی اولیه که باعث تشکیل یک خدا می‌شود،از ابتدا به شکل یک روح، خلق شده.
بعد آن آگاهی خود را از کالبد روح بیرون کشیده و به کالبد خدا وارد کرده.
و شروع به جمع‌آوری قدرت و نیرو کرده. تا خدائی تشکیل شود.
بستگی به تجربه، آگاهی و دانشی که آن خدا داشته، میزان نیرو و قدرتی که توانسته جمع کند، متغیر می‌شود. و خدایان کوچک و بزرگ از این‌جا به وجود می‌آیند. از توانایی، دانش و تجربه‌شان برای تجمیع نیرو.
خدا یک باتری‌ست. باتری پر از نیرو. خاصیت خدا بودن این‌ست که این باتری هیچ‌گاه، خالی نمی‌شود.
دقیقاً این خصوصیت است که او را خدا میکند. هر نوع باتری دیگری در کائنات، خالی و ضعیف می‌شود. مگر باتری خدائی.
و این خالی نشدن باتری، به نوع آگاهی خدائی ربط دارد. یک خدا می‌داند چگونه باتری‌اش را همیشه پر و شارژ نگه‌دارد و برای همین خداست.
مگر این‌که او روزی دیگر نخواهد باتری خدائی را پر نگه‌دارد. آن‌وقت به‌تدریج خالی می‌شود و به خدایان مرده می‌پیوندد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر