راه معنوی ، راه بزرگ شدن ست ، راه رشد ، رشدی که ساز و کار اجتماع مانع آن شده بود و حالا با آزادی که معنویّت به چلا
عطا می کند ، او دوباره به رشد خود ادامه می دهد .
امّا مسأله به همین سادگی نیست . آگاهی مثل جسم نیست که چه بخواهی ، چه نخواهی ، رشد کند . می توان جلوی
شکوفایی آگاهی را گرفت . می توان گفت :" نمی خواهم به رشد درونی ؛ رشد معنوی ؛ رشد آگاهی برسم ". می توان به
جایزه هایی که ذهن و احساس در مهد کودک کَل دریافت می کنند ، دلخوش کرد و پا بیرون نگذاشت برای طیّ مراحل بالاتر .
می توان کوچک ذهنی و احساسی ماند ، با جسمی بزرگ شده .
راه معنوی ، راه رشد است ؛ و اگر رشد نکنی ، با شلّاق مشکلات بر سر و رویت می کوبند تا دل بکنی از اسباب بازی هایت
و به دنیای رشد یافته ها وارد شوی .
مشکلات ما را بلند می کنند ، بزرگ می کنند ، ناخواسته به رشدمان می رسانند ، همان وقتی که در تلاشیم از آن ها عبور
کنیم ، داریم از کودکی خود ردّ می شویم ، از حقیری خود .
