مسیری که روح طیِّ تناسخاتش می پیماید ؛ شغل ها ، کالبدها ، ملیّت های گوناگون ؛ او را به خودشناسی می رساند و این مسیر با خداشناسی تمام می شود . پس از آن روح آزاد است ، بی هیچ طرح و برنامه ای . او به خواست خود
می تواند در خدمت خدا باشد و برای بازگشت دیگر روح ها با او همکاری کند یا زندگی خودش را داشته باشد ، هر جور که می خواهد .
هر چه روح زودتر مقصود و منظور بازی تناسخات و رفت و آمدها و کالبد ها را بفهمد ، و در آن آگاهانه بازی کند ، زودتر به قصدی که بازی برای آن طرّاحی شده ؛ خودشناسی ، می رسد و با خداشناسی ، بازی برای او تمام می شود .
راه معنوی و استاد ، روح را نسبت به ماهیّت بازی آگاه می کند و به روح دیدی کلّی از روند تناسخات ؛ مسیری که می پیماید و مقصدی که قرارست بدان برسد ، می دهد .
