غذا

اجتماع مانند یک منبع انرژی ، افرادش را تغذیه و پر می کند . انرژیی که اجتماع به افراد تزریق می کند ، خشم و 

حسّ انتقام و کینه جویی و حسد و رقابت و شهوت و حرص و طمع و ... می باشد .

در واقع آدم های اجتماع تسخیرشده هستند مثل خون آشام ها و زامبی ها که می توانند از این نوع انرژی استفاده کنند ،

وگرنه این انرژی فرد سالم را نابود می کند . همچنان که کودکی که به دنیا می آید ، به تدریج به این نوع غذا عادت 

می کند و از معصومیّت خود دور می شود و جوری می شود که فقط از روی خشم یا حسد یا شهوت و طمع می تواند

اقدام کند ، وگرنه انگیزه برای اعمالش ندارد .

چلای اک ، خودش را از این پستان و شیر سمّی دور می کند و می رود دنبال منبع تغذیه ی دیگر که همان نور و صوت

باشد . انگیزه ی او برای اعمالش عوض می شود و کارها را در راستای رسیدن و مستقّر شدن در آگاهی روح

انجام می دهد .