قدرت واقعی یک روح ، در بازگشت به خصلت های اصیل خویش به دست می آید .
با به دست آوردن آزادی ، خرد ، عشق .
به بهانه ها و وسیله های گوناگون ، روح این خصوصیّات خود را ازدست داده است . در جاهای مختلف جا گذاشته است و در گذر زمان ، از یاد برده است .
هیچ روحی ، از ابتدا ، اسیرو وابسته نبوده است
و آکنده از نفرت و خشم .
و حماقت و نادانی ، از ابتدا با هیچ روحی نبوده .
در مسیر تناسخات ، روح از خصلت های اولیّه ی خویش ، تهی
و آکنده از تاریکیِ جهل
و اسارتِ تنفرشده است .
تمام کسانی که در راه معنوی اند ، دعوت شده اند تا خویش را بیابند ،
خویشی را که گم کرده اند ، در هیاهوی ذهن و احساس .
در واقع ، به آن حدّ از رشد و کمال رسیده اند که بفهمند گمشده شان ، درون خودشان است . باید خود را بیابند تا گمشده شان پیدا شود .
۱ نظر:
تو منو از همه موجودات روی زمین بیش تر دوست داری.به خاطر وقت و انرژی ای که برای این وبلاگ می گذارید دستتون رو می بوسم.
ارسال یک نظر