تعادل

در بخش هایی از زندگی مان بچّه گانه و ضعیف عمل می کنیم . بخش هایی که با دیگر قسمت های زندگی مان همخوانی ندارد .

مشکلات زندگی از این بخش ها به ما ضربه می زند . وقتی در راه معنوی هستیم و به واسطه ی مراقبه و رابطه با استاد ،

دیدی کلّی به وجودمان پیدا کرده ایم ، این تفاوت بین بخش های قوی و ضعیف را به خوبی می بینیم .

بخش های ضعیف ، باقیمانده ی تناسخاتی ست که هنوز احتیاج به کار دارد . تناسخاتی که نتواسته ایم درس هایش را تمام

کنیم و موکول شده به بعد و حالا که در راه معنوی هستیم ، بهترین موقع هست تا تکالیف انجام نشده را انجام دهیم و

درس هایی را که در آن ها نمره ی قبولی نیاورده ایم ، بگذرانیم .

هدف راه معنوی به تعادل رسیدن است . زیادها کم می شوند و کم ها زیاد می شوند تا بتوانیم درمسیر مستقیم بدون انحراف 

به چپ و راست حرکت کنیم . فقط این گونه است که می توانیم به مقصد برسیم ؛ در توازن کامل .