کسانی که برای رفتن به فضا آماده می شوند ، تمرینات سختی را پشت سر می گذارند تا کوچکترین ضعف هایشان نمایان شود
و برای هرگونه فشار آمادگی پیدا کنند . محیط فضا کاملاً با زمین متفاوت است و فرد باید نوع دیگری از زیستن را بیاموزد .
روح از روزی که به طبقه ی فیزیک پا می گذارد ، مقدّمات بازگشتش را فراهم می کند . روح باید برگردد . زمین جای طبیعی
زندگی او نیست . مکان طبیعی روح ، طبقه ی روح است . فراموشی این نکته ، روح را به انجام کارهای عجیب و غریبی مثل
دلبستگی ها و وابستگی ها به اموال و اشیاء و آدم ها و کسب قدرت ها و شهرت ها یا ضعف ها و زبونی ها و افسردگی ها
و اقدام به خودکشی وا می دارد .
روحی که فهمیده باید برگردد ، یعنی بازگشتش را باور کرده و پذیرفته ، فقط در تدارک سفر است . هدف او ، رفتن است و
همه ی اتّفاقات زندگی از این نظر برایش معنا می شوند . مشکلات برای او ، حکم تمرینات آماده سازی برای سفر را دارند .
آمادگی برای زندگی درجایی که با طبقه ی فیزیکی بسیار متفاوت است . از هر نظر . پس روح همه گونه فشاری را تجربه
می کند تا بتواند این سفر را به پایان برساند و به سلامت به مقصد برسد .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر