سلامتی

راه معنوی روشن کردن چراغ پستوها و زیرزمین هاست . پستوها و زیرزمین هایی که آدم های معمولی ، بخش هایی از

وجودشان را در آن پنهان می کنند ، بخش های بیمار و زشت وجودشان را ، بخش هایی که نمی خواهند دیگران ببینند .

راه معنوی در این نهانگاه ها را می گشاید و هر چه در  آن هست را بیرون می ریزد .

وقت تمیزکاری ست !

چیزی برای پنهان کردن وجود ندارد . زشت ها زیبا می شوند و بیماری ها شفا می یابند .

راه معنوی ، قدرتمند شدن برای مقابله با مشکلات درونی است که آدم های معمولی یا از آن می گریزند ، یا تسلیمش

می شوند و یا به مسکّن پناه می برند .

سالک ، بیماری ست که فهمیده بیمارست و پی درمان ست . برعکس دیگرانی که یا نمی دانند مریضند ، و یا از درمان

می گریزند ، یا از پزشک معالج .

استاد ، پزشک معالج روح است . درد را تشخیص می دهد و نسخه ی درست را تجویز می کند . باید راه او را پذیرفت و

دوره ی درمان را تکمیل کرد .

دارو ، معجونی از ذکرها و مراقبه ها و درس هایی ست که طیّ روز ، چلا می گیرد . باید بیمار هوشمندی بود و مسیر درمان

را پیدا کرد و پیش رفت .

شفا ، درد دارد ، بستری شدن دارد ،  نقاهت دارد ، باید برای رسیدن به شادی سلامتی ، همه ی این ها را تحمّل کرد .