خدمتگزار

گاهی که فشار راه معنوی زیاد می شود ، یا چلا فکر می کند که با این شرایطی که دارد ، نمی تواند به وصل های

بالای اک برسد ، تصمیم می گیرد که راه را رها کند ، به این امید که روزی با قدرت بیشتری برگردد .

باید دانست که فرصت ورود به راه معنوی به آسانی برای روح مهیّا نمی شود و معمولاً چند تناسخ طول می کشد

که روح دوباره آماده ی پذیرش راه معنوی شود . بنابراین همین فرصت را غنیمت شمرده و هر طور که شده ،

سیر و سلوک معنوی را حفظ کنید . هر روز در راه معنوی بودن به آگاهی روح می افزاید و او را آماده ی قبول

مسئولیّت های بزرگتر می کند و باید دانست که هدف از همه ی این کسب آگاهی ها ، خدمت به خداوند و

روح های دیگر می باشد . و روح در هر حدّ از آگاهی که باشد ، می تواند خدمت کند .

پس بنا را بر خدمتگزاری گذاشته ، نه کسب مدارج بالاتر معنوی . چون درجات بالاتر معنوی هم به معنی خدمت

بیشتر است . راه معنوی جای قدرت نمایی و برتری جویی نیست و اگر چلایی هنوز در اندیشه ی جایگاه های

والا در راه معنوی است و به این خاطر ناامید شده است ، به حقیقت راه واقف نشده است .